O książce: 1979 / „...Chcę opowiedzieć prawdziwe historie o czasie, który od nas dzielił wiele lat. Kiedy nie było końca stepom i lasom, a rzeki bogate w ryby płynęły szeroko i swobodnie. Podobnie rzeka Woroneż nie była taka jak dzisiaj. Na jego brzegach szumiał gęsty las. A miasto stało na wzgórzach. Stał przez ponad pół wieku. Czerkasy już raz go spalili, ale zbudowano go na nowo. A nowy budynek popadł w ruinę, trzeba go było naprawić - gdzie jest mur, gdzie jest wieża, gdzie jest co. Ale miasto stało twardo, patrząc na południe i wschód słońca, skąd często uciekali Krymczycy. …»